Jak zwykle, w krótkim czasie staramy się opowiedzieć sobie najważniejsze minione wydarzenia.
Rozmowa schodzi na pracę.
JA: Wiesz, ci ludzie... Zero bezinteresowności, empatii, jak w korpo. Wydawało mi się, że jestem wyrozumiała i tolerancyjna, ale ta robota sprawiła, że stałam się taka zasadnicza... Nie mogę się nadziwić, jak otoczenie zmienia człowieka!
N. (ze stoickim spokojem): Zasadnicza? A to nie, to nie praca, zawsze taka byłaś, odkąd pamiętam.
Najciekawsze w tym wszystkim jest, że przy bliższym poznaniu zamieniam się w nadopiekuńczą wariatkę. A taki tam upierdliwy sposób okazywania sympatii. Kto by pomyślał...
znam to aż za dobrze.
OdpowiedzUsuńTo niesamowite, że w jednym ciele potrafią żyć 2 różne osobowości - to się chyba leczy?
Usuńniekoniecznie. to jest dobre.
UsuńAle zauważyłaś, że jest niewiele osób, które znają te dwie panie mieszkające w Tobie? Jednocześnie?
UsuńDla mnie jest to nawet odrobinę krępujące w sytuacjach, gdy osoba, która zna mnie z tej lepszej strony obserwuje moją interakcję z inną, dla której jestem zimna niczym jebana Syberia. Nie mówię tu o garstce Przyjaciół, którzy znają obydwie, więc ta karuzela nie dostarcza im zawrotów głowy.
haha czasami oceniam isiebie zupelnie inaczej :)
OdpowiedzUsuńCzasami? :-) oby :-)
Usuń